less is more and simple is great



Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

Προειδοποίηση για κακόβουλο λογισμικό από τον ιστότοπο caixaspandora.blogspot.com

Σήμερα μπήκα σε κάποια από τα ιστολόγια που παρακολουθώ και έλαβα την εξής προειδοποίηση: O συγκεκριμένος ιστότοπος περιέχει υλικό από τον ιστότοπο caixaspandora.blogspot.com ο οποίος έχει διαπιστωθεί ότι διανέμει κακόβουλο λογισμικό. Αν συνεχίσετε την περιήγησή σας, ενδέχεται να εγκατασταθεί στον υπολογιστή σας κακόβουλο λογισμικό. Ο ιστότοπος  caixaspandora.blogspot.com έχει ενημερωθεί σχετικά.
Πάνω κάτω αυτά λέει, δεν υπήρχε η επιλογή αντιγραφής-επικόλλησης του κειμένου. Η προειδοποίηση μού άνοιξε σε τρία ιστολόγια, το ένα δεν θυμάμαι ποιο ήταν, τα άλλα δύο είναι της Χαράς (Κάν' το με αγάπη) και της Μαρίας (decoupage addict).
Kορίτσια, αν θέλετε, κοιτάξτε το. Ενδεχομένως να χρειάζεται να διαγράψετε το ιστολόγιο caixaspandora.blogspot.com από τη λίστα αυτών που παρακολουθείτε.

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

Δωράκια από τη Βυτίνα και τρία κεράκια.


Το Πάσχα του 2005 βρεθήκαμε για πέντε μέρες οικογενειακώς στην Αρκαδία. Τότε κάναμε και την πρώτη μας επίσκεψη στη Βυτίνα, 38 χλμ. από την Τρίπολη.  Ο καιρός όμως ήταν βροχερός ως όφειλε, Μ. Παρασκευή βλέπετε, κι έτσι δεν μπορέσαμε να σταματήσουμε σε κανένα από τα πανέμορφα χωριά του Μαίναλου. Τα διασχίσαμε αργά με το αυτοκίνητο και είδαμε μόνο τις κεντρικές πλατείες τους. Από τότε βρεθήκαμε άλλες δυο φορές στην Τρίπολη, χωρίς όμως τα παιδιά, κι έτσι δεν κάναμε την εκδρομή στο Μαίναλο που μου είχε μείνει απωθημένο! Όταν όμως την προηγούμενη εβδομάδα μού πρότεινε ο καλός μου να κατέβω μαζί του για τρεις μέρες στην Τρίπολη, φαντάζεστε  ποια ήταν η πρώτη μου σκέψη... η Νίκη και το Ονειροποιείο  της, φυσικά!  Έτσι λοιπόν βρέθηκα το προηγούμενο Σάββατο να απολαμβάνω το καφεδάκι μου στην πλατεία της Βυτίνας, παρέα με την Νίκη και τον άντρα της. Τα παιδάκια τους δεν είχα τη χαρά να τα γνωρίσω, ήταν στην γιαγιά τους, θα ξαναπάω όμως, οπότε θα γίνει κι αυτό.  Η γνωριμία μου με τη Νίκη δεν ήταν τίποτα λιγότερο απ' ό,τι είχα φανταστεί. Όσες φορές είχαμε μιλήσει στο τηλέφωνο, θυμάμαι την εντύπωση που μου είχε κάνει η γλυκιά και ήρεμη φωνή της.  Γλυκιά φωνή, γλυκός άνθρωπος... είχα σκεφτεί τότε και δεν έπεσα έξω.  Δυο ώρες καθίσαμε παρέα κι ήταν λες κι ήμασταν φίλες από παλιά. Και τι δεν είπαμε! Είχα βέβαια και τη χαρά να δω από κοντά τις δημιουργίες της Νίκης, αφού το κατάστημα που διατηρεί με τον άντρα της είναι στην πλατεία, κι έχω να σας πω πως δεν μας δείχνει ούτε το ένα εκατοστό απ' όσα φτιάχνει. Και εννοείται φυσικά πως τα χειροτεχνήματά της δεν υπολείπονται καθόλου σε γούστο και φαντασία από τα έτοιμα που διαθέτει το κατάστημα. Προσωπικά εντυπωσιάστηκα από τα γούρια, όλα από τα χεράκια της κι ούτε ένα ίδιο με κάποιο άλλο! Κι όπως ίσως φαντάζεστε, δεν έφυγα με άδεια χέρια!  Τα δωράκια μου, όλα χειροποίητα, τα βλέπετε στην πρώτη φωτο και στις δύο επόμενες: Δύο μπουκάλια κρασί που έχει φτιάξει ο άντρας της, το ένα μπουκάλι το φιλοτέχνησε η φιλενάδα μας με αμπελόφυλλα, ένα μπουκάλι με κλαδί ελιάς για να βάζω μέσα το λαδάκι μου, και δυο σελιδοδείκτες για τα κορίτσια μου, με την Άννα και τη Λόλα από το αναγνωστικό του δημοτικού της γενιάς μου. Το κρασί θα περιμένει το επόμενο οικογενειακό γεύμα, όσο για τη Λόλα και την Άννα, μετά τη φωτογράφιση κρύφτηκαν στα πρώτα βιβλία που βρέθηκαν μπροστά τους. Ντροπαλά τα κορίτσια!
Νίκη μου, τη χάρηκα πολύ τη συνάντησή μας! Και χάρηκα επίσης που επαληθεύτηκε η άποψή μου
σχετικά με το διαδίκτυο. Έχει δύο όψεις, όπως και τα νομίσματα. Με τον ίδιο τρόπο που μπορεί να απομονώσει τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, μπορεί και να τον φέρει κοντά σε άλλους ανθρώπους, ενδιαφέροντες κι αξιόλογους. Είναι καθαρά θέμα χρήσης. 



Πίνοντας τον καφέ μας με τη Νίκη, "τσίμπησα" και tip για decoupage σε κερί: Τοποθετούμε τη χαρτοπετσέτα γύρω από το κερί, το τυλίγουμε μετά με λαδόκολλα, εγώ τη στερέωσα με σιλοτέιπ όπως τα πακετάκια, ξαπλώνουμε το κερί επάνω σε χαρτί κουζίνας για να μη λερώσουμε και μετά το φυσάμε από πολύ κοντά με το σεσουάρ στη ζεστή σκάλα. Η λαδόκολλα γίνεται διάφανη σιγά-σιγά όσο ζεσταίνεται το κερί  κι' έτσι ενσωματώνεται η χαρτοπετσέτα. Κυλάμε το κερί επάνω στο χαρτί μέχρι να το φυσήξουμε ολόκληρο κι έπειτα αφήνουμε λίγο να κρυώσει. Ανοίγουμε τη λαδόκολλα κι έχουμε το αποτέλεσμα που βλέπετε. Δεν είναι δύσκολο. Αυτά τα κεριά είναι η πρώτη μου απόπειρα κι ομολογώ πως ενθουσιάστηκα. 







Σημείωση: Νίκη, μπορείς σε παρακαλώ να αναφέρεις ποια κοπέλα σού έδωσε το συγκεκριμένο tip, γιατί εγώ δεν συγκράτησα το όνομά της και θα ήθελα πολύ να την ευχαριστήσω.

Update: Βρέθηκε η πηγή της ιδέας! Είναι το ιστολόγιο "Δημιουργία" της Κατερίνας κι εδώ είναι ο σύνδεσμος με τις οδηγίες, πολύ πιο κατατοπιστικές από τις δικές μου.  Κατερίνα, ένα ιδιαίτερο "ευχαριστώ" από εμένα!

Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011

Μολυβοθήκη "Κομπόστα"


Σήμερα έφτιαξα ένα από τα αγαπημένα καλοκαιρινά γλυκά της οικογένειας, το πιο απλό απ' όλα, ζελέ με κομμάτια φρούτων. Κι επειδή το έχουμε ξαναπεί πως δεν πετάμε τίποτα, το κουτί της κομπόστας μεταμορφώθηκε σε μια μεγάλη μολυβοθήκη!  Την ιδέα τη βρήκα σε κάποιο από τα ιστολόγια της "γειτονιάς", πριν από λίγο καιρό, αλλά δυστυχώς δε θυμάμαι πια σε ποιο ήταν. Αν θυμάται κανείς, ας το αναφέρει σε σχόλιο, για να βάλω και το σχετικό link.
Χρησιμοποίησα χοντρό σπάγκο, κομμάτια τσόχας σε διάφορα σχέδια και ξύλινα κουμπιά σε διάφορα χρώματα. Τα κόλλησα όλα με ατλακόλ. Στη βάση έβαλα κι ένα κομμάτι αυτοκόλλητης τσόχας για να "πατάει" αθόρυβα.

Update:
Ευχαριστώ το κουνελάκι που μου θύμισε πού ακριβώς είχα δει την ιδέα για τη μολυβοθήκη. Ήταν στο ιστολόγιο της  aneraida  την οποία ευχαριστώ ιδιαίτερα για την ανάρτηση!

Σάββατο 28 Μαΐου 2011

HELP!


Οι Craft Fairies δεν είναι οι μόνες που έχουν προβλήματα με τη δημοσίευση μηνυμάτων! Ούτε εγώ μπορώ να αφήσω μήνυμα στα περισσότερα από τα ιστολόγια που παρακολουθώ. Συναντώ σθεναρή αντίσταση του Blogger. Ίσως να επηρεάστηκε από το κλίμα των ημερών, αλλά ας του πει κάποιος πως είναι σε λάθος μεριά! Κι εγώ στους αδύναμους ανήκω, σαν το "έρμο" το Coyote! 

Τρίτη 24 Μαΐου 2011

Στεφάνι και βραβεία "στυλ" και "φιλίας"


Αυτό το στεφάνι στολίζει το σπίτι μας εδώ και 2 χρόνια κι είναι δώρο μιας πολύ καλής φίλης και γειτόνισσας, η οποία ασχολείται με τη ζωγραφική και με διάφορες άλλες κατασκευές και διαθέτει αστείρευτη φαντασία. Το συγκεκριμένο στεφάνι το έφτιαξε στο άψε-σβήσε, ενώ πίναμε το καφεδάκι μας, θέλοντας να μου δείξει πόσο εύκολο είναι να φτιάξεις ένα στολίδι απ' το τίποτα. Χρησιμοποίησε μια συσκευασία 500gr. αυτοξηραινόμενου πηλού και ό,τι αποξηραμένα ποτ-πουρί και κοχύλια είχε στο σπίτι της. Η συγκεκριμένη κατασκευή μου έδωσε την ιδέα για τους καθρέφτες που έφτιαξα αργότερα, από πηλό, στολισμένους με κοχύλια ή πέτρες.  Η διαδικασία για την κατασκευή του στεφανιού είναι πολύ πιο απλή από εκείνη του καθρέφτη, βασίζεται όμως στην ίδια ιδέα και μπορείτε να τη δείτε εδώ.



Αυτές τις μέρες πήρα και δύο βραβεία από δύο νέες φίλες,  την Κική (περί ανέμων και υδάτων)







To πρώτο επιβραβεύει το στυλ των ιστολογίων της γειτονιάς μας  και το δεύτερο τη φιλία που ανθίζει σιγά-σιγά ανάμεσά μας. Για το λόγο αυτό, θεωρώ πως πρέπει να δοθούν σε όόόλα τα ιστολόγια, αφού όλα είναι "στυλάτα" με τον δικό του τρόπο το καθένα, και φυσικά όταν τίθεται θέμα φιλίας, ποιος αμφισβητεί την ειλικρίνεια των συναισθημάτων που εκφράζονται και τη γνησιότητα των σχέσεων που αναπτύσσονται στον ηλεκτρονικό μας κόσμο; Εγώ πάντως νιώθω πολύ τυχερή που  μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω ανθρώπους πραγματικά αξιόλογους και θεωρώ κέρδος τη διαδικτυακή μας επαφή, αν σκεφτώ πως διαφορετικά δε θα τους γνώριζα ποτέ. Κι η ελπίδα να συναντηθούμε κάποια μέρα, υπάρχει φυσικά πάντα!

Πέμπτη 19 Μαΐου 2011

Μαγισσοκαπελάκια της "Λελένης" και ζωάκια από πολυμερικό πηλό.


Θυμάστε φαντάζομαι τα σκουλαρίκια "μαγισσοκαπελάκια" της Λελένης, και το βιντεάκι όπου μας έδειξε βήμα-βήμα τον τρόπο για να τα φτιάξουμε. Ε, λοιπόν, μου άρεσαν τόόόσο πολύ που παρακάλεσα τη μικρή μου κόρη που άρχισε να ασχολείται με πολυμερικό πηλό, να μου φτιάξει ένα ζευγάρι. Είναι μικρότερα από της Ελένης και σε διαφορετικό χρώμα, αλλά νομίζω πως πέτυχαν!  Εγώ έκανα μόνο το τρύπημα κι έπειτα πέρασα τα γαντζάκια. 


Ελένη, σ' ευχαριστώ ιδιαίτερα για την όμορφη ιδέα! Τα φοράω από χθες και δεν τα χορταίνω!


Κι εκεί που θα ψήναμε τα καπελάκια,  βρήκαμε και τρία ζωάκια να περιμένουν έξω από τον φούρνο! Μου φαίνεται πως το παιδάκι μου βρήκε "δουλειά" για το καλοκαίρι! Ας τελειώσουν πρώτα οι εξετάσεις κι ύστερα θ' αρχίσω τις παραγγελίες για καλοκαιρινά κοσμηματάκια, μινιατούρες, μπρελόκ κι ό,τι άλλο σκεφτώ...


Σάββατο 14 Μαΐου 2011

Kiki's "happy baby-tree" !!!

Η άνοιξη μπορεί να καθυστέρησε αρκετά, εμένα όμως ο υπολογιστής μου απέκτησε χρώμα ή μάλλον χρώματα, που μου φτιάχνουν τη διάθεση με κάθε ματιά που ρίχνω στην οθόνη! Ο λόγος; Είναι "μικρός", πλην όμως "ζωντανός" και άκρως χαριτωμένος, άρτι αφιχθείς από το kiki's art house !

Χθες, λίγο πριν φύγω για τη δουλειά, με περίμενε μια μικρή έκπληξη, κλεισμένη σ' ένα στρογγυλό κουτάκι! Ήταν το δωράκι που είχα κερδίσει πριν από έναν μήνα περίπου, ως η εκατοστή αναγνώστρια της Κικής.

Να, τι έκρυβε η κοκκινοσκουφίτσα (του κουτιού) από τον κακό λύκο (του κουτιού επίσης) :


Το δεντράκι κι η γλυκύτατη αφιέρωση της Κικής:


Κική, μπορώ να σε διαβεβαιώσω πως το δεντράκι σου βρήκε τη θέση που του ταιριάζει και με κοιτά περήφανα απ' την κορφή του ηλεκτρονικού μου κόσμου! Σ' ευχαριστώ!




Σάββατο 23 Απριλίου 2011

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!


Μ. Σάββατο απόγευμα κι όπου να 'ναι τελειώνω και με τα ψωμάκια για το αυριανό τραπέζι! Αρκετό τρέξιμο μέχρι την τελευταία ώρα κι ελάχιστος χρόνος για να σας επισκεφθώ και ν' ανταποδώσω τις ευχές, οπότε σας εύχομαι κι εγώ από εδώ. Να περάσετε όμορφα τις γιορτές με τις οικογένειές σας, με συγγενείς και φίλους που αγαπάτε και με το καλό να τα ξαναπούμε στη "γειτονιά" μας!

Τετάρτη 20 Απριλίου 2011

Και ζήσαν αυτοί καλά...

Ένα ιδιαίτερο δώρο είναι η σημερινή μου ανάρτηση, ένα καδράκι που έφτιαξα με πολύ μεράκι και με ακόμα περισσότερη αγάπη. Ο τίτλος παραπέμπει σε παραμύθι και το ζευγάρι της φωτογραφίας μοιάζει να είναι πραγματικά ευτυχισμένο, δε συμφωνείτε; Οι γατούλες μου θα μπορούσε να έχουν μόλις συναντηθεί και ν' ατενίζουν με ενωμένες τις μουρίτσες τους το κοινό τους μέλλον.  Ίσως όμως να βρίσκονται ήδη πολλά χρόνια μαζί και ν' αναπολούν τις ευτυχισμένες στιγμές από το παρελθόν τους. Ισχύει το δεύτερο, μια κι οι γατούλες μου δεν είναι παρά οι γονείς μου που στις 24, την Κυριακή του Πάσχα δηλαδή, συμπληρώνουν αισίως 45 χρόνια κοινής πορείας στη ζωή, γεμάτα με όλες τις γλυκές και πικρές στιγμές που συνεπάγεται ένα τόσο μακρύ διάστημα. Τους εύχομαι να συνεχίσουν ν' ακουμπάνε ο ένας στον άλλον με αγάπη κι εμπιστοσύνη για πολλά χρόνια ακόμη!


Η αλήθεια είναι πως με παίδεψε αρκετά το κάδρο, όχι τόσο οι γατούλες μου, όσο η κορνίζα τους, αλλά τελικά κατάφερα να τις δω όπως τις είχα φανταστεί. Οι γάτες είναι από βαρύ πηλό, τον οποίο έκοψα σύμφωνα με το πατρόν, το κάδρο είναι χοντρό κόντρα πλακέ θαλάσσης 28,5cm Χ 30cm , και η αυτοσχέδια κορνίζα είναι ύφασμα βουτηγμένο σε ατλακόλ, το οποίο έβαψα με χρυσό ακρυλικό, αφού στέγνωσε. Το μαύρο χρώμα όπως κι αυτό του φόντου είναι ακρυλικό. Τα μουστάκια είναι κομμάτια από μαύρη ντίζα και τα περιλαίμια από καφέ δερματάκι. Δυστυχώς δεν έβγαλα φωτογραφίες καθ' όλη τη διάρκεια της διαδικασίας, γιατί ήμουν αρκετά λερωμένη και μόνη, αν όμως θέλετε να ρωτήσετε οτιδήποτε, μη διστάσετε. Να πω βέβαια πως είναι η πρώτη μου απόπειρα σε κάδρο με πηλό, οπότε ίσως θα έπρεπε να απευθυνθείτε στα πιο έμπειρα κορίτσια της "γειτονιάς", στις "συνήθεις υπόπτους" δηλαδή!

Παρασκευή 15 Απριλίου 2011

Πασχαλινές λαμπάδες πέρσι και φέτος, και ένα παιχνίδι...

Πέρσι δοκίμασα για πρώτη φορά να φτιάξω μόνη μου τις λαμπάδες του Πάσχα, κι επειδή τότε ακόμα δεν είχα καμία σχέση με τον κόσμο των ιστολογίων, ούτε που μπορούσα να φανταστώ πόσες ιδέες κυκλοφορούσαν λίγα μέτρα πιο μακριά... στο pc μου! Χρησιμοποίησα λοιπόν απλά υλικά, ξύλινες καρδούλες, λουλουδάκια από πολυμερικό πηλό που αγόρασα έτοιμα και κόλλα σιλικόνης, κρύα,  και ιδού το αποτέλεσμα:  Διπλά και μονά λαμπαδίνια για τέσσερα κορίτσια μεταξύ 17-22 και μια γαλάζια μ' έναν ξύλινο πρίγκηπα για έναν μικρούλη 7 χρόνων. Τη συγκεκριμένη φωτογραφία την ανέβασα όταν έφτιαξα το ιστολόγιό μου, αλλά ήταν εκτός εποχής, άρα και ενδιαφέροντος.

Φέτος αποφάσισα να φτιάξω κάτι διαφορετικό και να τι μου προέκυψε:


Τα παπουτσάκια είναι μπρελόκ, οι κορδέλες είναι δύο, η μια επάνω από την άλλη, μια φαρδιά και μια πιο στενή, σε χρώμα άσπρο-ροζ και γαλάζιο-άσπρο αντίστοιχα, και οι χάντρες είναι περασμένες σε λεπτό κορδονάκι που χρησιμοποιούμε για κοσμήματα. Το ροζ κερί έχει ελαφρύ σχέδιο που ίσως δε φαίνεται καλά στη φωτογραφία. Κόστος υλικών: 4,5 Ευρώ για τις φετινές, 3,5-6 Ευρώ για τις  περσινές.

Και αφού τελείωσα αισίως τις λαμπάδες, ώρα για το παιχνίδι που με κάλεσε να πάιξω η Νίκη.
Λοιπόν, έχουμε και λέμε:

1. Τι παραγγέλνεις στα Starbucks;
Διπλό Ελληνικό στο παραδοσιακό μπρίκι, με γλυκάκι κουταλιού βύσσινο σερβίρουν στα Starbucks; Γιατί στο μικρό τόπο που μένω, μας κακομαθαίνουν!
2. 'Eνα αντικείμενο από τη ντουλάπα σου χωρίς το οποίο δεν μπορείς να ζήσεις.
Η φωτογραφική μου μηχανή. Ναι, την έχω στη ντουλάπα μου!
3. Τι είναι αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα γνώριζαν γιά σένα;
Το υποκοριστικό με το οποίο συνηθίζουν να με φωνάζουν οι πολύ δικοί μου άνθρωποι, κατάλοιπο της εποχής που η αδερφή μου δεν μπορούσε να προφέρει ολόκληρο το όνομά μου. Στην εφηβεία με ενοχλούσε, τώρα τους διορθώνω όταν το ξεχνούν!
4. Ονόμασε κάτι που θα ήθελες να κάνεις πριν πεθάνεις.
Να έχω ΖΗΣΕΙ!
5. Μιά τροφή χωρίς την οποία δεν μπορείς να ζήσεις.
Το καλό κρασί.
6. Μιά φράση που χαρακτηρίζει τον τρόπο που ζεις.
Ζήσε την κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία σου. (Δεν το καταφέρνω πάντα, αλλά προσπαθώ να το θυμάμαι...)
7. Ποιό είναι το τραγουδι που ακούς περισσότερο στο i Tunes.
Αυτή την εποχή, Tarrango (Club Des Belugas)
8. Tι στυλ θεωρείς ότι έχεις;
Με τζιν, λευκό πουκάμισο και snickers είμαι ο εαυτός μου.
9. Αγαπημένος σου αριθμός
Ο αριθμός εννέα.
10. Δύο χόμπι σου.
Φωτογραφία, γράψιμο.
11. Δύο χαρακτηριστικά που μισείς ή σε ενοχλούν.
Αχαριστία, αδιαφορία.
12. Απόλαυση που σου δημιουργεί ενοχές
PIZZA, γιατί δε σταματάω ποτέ μετά το δεύτερο... τρίτο... τέταρτο... και βάλε... κομμάτι!
13. Ποιο είναι το αγαπημένο σου vampire;
Ο "Angel", γιατί αποζητά απεγνωσμένα την εξιλέωση. Τα υπόλοιπα βαμπίρ με αφήνουν παγερά αδιάφορη.
14. Αγαπημένα Cartoon.
Κογιότ vs ΜπιΜπιπ! Θέλω έστω μια φορά να την πατήσει το ΜπιΜπιπ! Κακό το κογιότ, δε λέω... αλλά όχι και τόόόσο θύμα, πονάει η ψυχή μου!!!
15.  Ποιο είναι πιο σημαντικό: αγάπη, φήμη, δύναμη, ή  λεφτά;
Αγάπη... με διαφορά!
16. Αν μπορούσες να ζεις σε οποιαδήποτε χρονική περίοδο, ποια θα ήταν, και γιατί;
Στο "σήμερα", αλλά να είχα γεννηθεί τη δεκαετία του '80. Δυσκολεύομαι να συμβιβαστώ με το χρόνο...
17. Μπορείς να θυμηθείς, τι έκανες σαν σήμερα, ένα χρόνο πριν;
Ήταν Πέμπτη και δούλευα μέχρι αργά το βράδυ.



Τετάρτη 6 Απριλίου 2011

Μανιταροσπιτάκι με γλόμπο!

Σας ευχαριστώ για τις συμβουλές στην προηγούμενη ανάρτησή μου και σας παρουσιάζω το δικό μου μανιταροσπιτάκι! Το έφτιαξα τελικά με αυτοξηραινόμενο βαρύ πηλό, αλλά δεν είναι καθόλου βαρύ, αφού το στρώμα γύρω από τον γλόμπο είναι λεπτό όπως και το καπελάκι. Τα κίτρινα κομμάτια φτιάχτηκαν χωριστά και αφού στέγνωσαν, τα έβαψα και τα κόλλησα με ατλακόλ. Αυτοσχεδίασα λίγο στο βάψιμο, χρησιμοποίησα χρώματα πορσελάνης στις δύο μοναδικές αποχρώσεις που είχα στο σπίτι, και στην κορφή έβαλα δερματάκι με χάντρες, γιατί βαρέθηκα να ψάξω για σωληνάκια. Η μεγάλη μου κόρη μού είπε πως από χρωματικής άποψης μοιάζει περισσότερο με καρότο παρά με μανιτάρι, αλλά δεν πτοούμαι, καθότι καλλιτεχνική αδεία επιτρέπονται τα πάντα! Δεν έβγαλα φωτογραφίες βήμα-βήμα, γιατί δεν ήμουν καθόλου σίγουρη πως θα πετύχει. Επιφυλάσσομαι στο δεύτερο...

Παρασκευή 1 Απριλίου 2011

Παρακαλώ... τα φώτα σας!!!

Πριν από χρόνια είχα αγοράσει από τη Λήμνο ένα στολιδάκι που αγαπάω πολύ. Είναι το μανιταροσπιτάκι της φωτογραφίας.
Όπως ίσως θα καταλάβατε, το εσωτερικό του είναι ένας γλόμπος σε σχήμα αχλαδιού, με το μέρος που βιδώνει προς τα επάνω και ντυμένος με... εδώ κολλάω. Πηλός δεν είναι, είναι ελαφρύ, είναι συνθετικό υλικό, αλλά είναι δυνατόν να είναι fimo  ή cernit; Πώς θα μπορούσε να ψηθεί μαζί με τον γλόμπο; δε θα έσπανε; Στην κορφή έχει δυο εύκαμπτα σωληνάκια και το κομμάτι στο οποίο στηρίζεται η πετρούλα, είναι σκληρό και σαγρέ. Βάζω μερικές φωτο ακόμα, από άλλες γωνίες, μήπως καταλάβει καμιά σας κάτι περισσότερο. Θέλω να το αντιγράψω με άλλα χρώματα, παιδικά, αλλά δεν ξέρω τι υλικό να χρησιμοποιήσω. Α, και κάτι ακόμα: Στο υλικό είναι ορατά αρκετά δακτυλικά αποτυπώματα ή τουλάχιστον έτσι μοιάζουν, πράγμα που σημαίνει πως το υλικό στρώνεται με το χέρι. Αυτά!
Any ideas???


Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

Congratulations Giveaway Winners!

Θέλω να σας ευχαριστήσω για τη συμμετοχή σας στο πρώτο μου Giveaway και να πω πως χαίρομαι σαν παιδάκι, κάθε φορά που βρίσκω ένα σχόλιό σας σε κάποια ανάρτηση. Η καθημερινή αυτή επαφή έγινε πια αγαπημένη συνήθεια που με χαλαρώνει, και κάθε μια από εσάς αποτελεί με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο πηγή έμπνευσης για νέες δημιουργίες. Να είστε όλες καλά!
Οι συμμετοχές ήταν συνολικά 26, δεν μέτρησαν δύο διπλά σχόλια καθώς και τα δικά μου, και τα ονόματα γράφτηκαν όπως εμφανίζονται δίπλα στα εικονίδιά σας.
Τυλίχτηκαν επιμελώς κι έκαναν βουτιά στο με decoupage φιλοτεχνημένο βαζάκι μου,
απ' όπου βγήκαν τα τρία πιο άτακτα!
Πριν όμως σας αποκαλύψω τα ονόματα, ας δούμε το δωράκι (Χ3) μέσα από την περιγραφή που σας είχα κάνει:

 Δεν κρεμιέται, μπορεί όμως να ακουμπήσει σε τοίχο


Αν συνδυαστεί με άλλα του είδους του, μπορεί ακόμα και να στολίσει μια γωνιά

Κάποια, όχι βέβαια το δικό μου, αποτελούν και μόνα τους μοναδικά στολίδια των οποίων η αξία δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί, ακόμα και από τους πλέον απαιτητικούς.


Τα βασικά του χρώματα είναι το άσπρο και το μαύρο...




Το τελείωμά του είναι σε γυαλιστερό σκούρο καφέ, με κάποιες πιο ανοιχτόχρωμες λεπτομέρειες, περισσότερες μπροστά,



λιγότερες πίσω.



Όπως θα καταλάβατε, πρόκειται για ένα βιβλίο, είναι ό,τι πιο "χειροποίητο" έχω κάνει, κι αν δεν χρησιμοποίησα ψαλίδια, κοπίδια, κόλλες, πλακάκια, στόκο, μπογιές κ.λ.π, τα χέρια μου δε σταμάτησαν να δουλεύουν για αρκετούς μήνες. Εύχομαι, όσο διασκέδασα εγώ γράφοντάς το, άλλο τόσο να το χαρούν κι οι τρεις τυχερές φίλες, δύο παλιότερες και μια νεότερη της παρέας!
Το "Asteri", κατά κόσμον "Μαρία", από το ιστολόγιο http://asteratikouzina.blogspot.com/ ,
η "Νίκη", νεότερη φίλη, από το ιστολόγιο  http://oneiropeioio.blogspot.com/
& η "Διασκέσις" , κατά κόσμον "Άννα", από το ιστολόγιο http://diaskeseis.blogspot.com/
 
Κορίτσια, αύριο θα σας στείλω μήνυμα για να συνεννοηθούμε για την αποστολή.
Καλό βράδυ σε όλη τη "Γειτονιά"  :-))