less is more and simple is great



Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2012

Χριστουγεννιάτικο Στεφάνι

Ανακύκλωσης συνέχεια...

Από καιρό ήθελα να φτιάξω κάτι με τους φελλούς που κρατώ από μπουκάλια κρασιού, οι οποίοι έχουν όγκο δυσανάλογο προς το βάρος και την αξία τους! Πήρα λοιπόν μια κρεμάστρα από σύρμα, την έδωσα στον "καλό" μου να την ισιώσει και να της δώσει κυκλικό σχήμα, την έντυσα με φύλλα εφημερίδας που στερέωσα με χαρτοταινία, και στη συνέχεια πέρασα σε όλο το στεφάνι ένα πολύ λεπτό στρώμα πηλού.  Άφησα να στεγνώσει, κι ύστερα άρχισα να κολλάω τους φελλούς εναλλάξ με τα κουκουνάρια, τα βελανίδια και τα μηλαράκια, μέχρι να έχω ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Τα στολίδια που κρέμονται στο εσωτερικό του στεφανιού, είναι αρωματικά, φτιαγμένα με τη συνταγή της Μαίρης από το MArt Το μόνο πράγμα που αγόρασα για τη συγκεκριμένη κατασκευή, ήταν το πιστολάκι ζεστής σιλικόνης που κυριολεκτικά το λάτρεψα!


Εύχομαι σε όλες και όλους ό,τι καλύτερο για τη νέα χρονιά! Ας είμαστε γεροί, κι όλα θα γίνουν!

Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2012

Χριστουγεννιάτικη σύνθεση

Μια απλή σύνθεση της τελευταίας κυριολεκτικά στιγμής, την έφτιαξα τα μεσάνυχτα, για να στολίσει τον σημερινό χριστουγεννιάτικο μπουφέ του γυμνασίου της μικρής μου κόρης. Ένα κομμάτι ξύλο από παλέτα, χρυσό σπρέι, μια κόκκινη κορδέλα, 4 κεράκια, κανέλες και μερικά ξεχασμένα στολίδια που περίμεναν υπομονετικά τη σειρά τους για "ανακύκλωση". 


Μου αρέσει ιδιαίτερα να φτιάχνω πράγματα με ό,τι υλικά υπάρχουν στο σπίτι, όχι μόνο για το κόστος, αλλά πολύ περισσότερο για εκείνη την αίσθηση της ικανοποίησης που νιώθω, βλέποντας ένα όμορφο αποτέλεσμα από το συνδυασμό αντικειμένων, που το καθένα ξεχωριστά δεν θα μου έκανε καμία εντύπωση. Εξάλλου, όλοι δικαιούνται μια δεύτερη ευκαιρία, γιατί όχι και τα άψυχα αντικείμενα;


Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

Στα μικρά και μεγάλα "παιδιά" μου, που γεμίζουν τη ζωή μου με χαμόγελο και αισιοδοξία.

Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, νιώθω ευγνωμοσύνη που η δουλειά μου έχει σχέση με παιδιά. Η ζωντάνια κι ο ενθουσιασμός τους, ανεξαρτήτως συνθηκών, αποτελεί για μένα καθημερινή κινητήρια δύναμη και απαλύνει κατά πολύ τα αρνητικά συναισθήματα που προκαλεί η κατάσταση που βιώνουμε όλοι μας. Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο λοιπόν, το αφιερώσαμε όλοι μαζί στις καθιερωμένες χριστουγεννιάτικες κατασκευές μας. Θέλω να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τα κορίτσια της "γειτονιάς" ΜαίρηΝίκη και Λαμπρινή για τις ιδέες που μου έδωσαν μέσα από τις αναρτήσεις τους, οι σύνδεσμοι των οποίων δίνονται παρακάτω. Οι τρεις ομάδες των παιδιών, αγόρια και κορίτσια ηλικίας 10-16, δούλεψαν με πολύ μεράκι και ειδικά τα μικρούλια με εξέπληξαν με τις δεξιότητές τους.


Φτιάξαμε ημερολόγια και σελιδοδείκτες με γλωσσοπίεστρα, καθώς και στολίδια για το δέντρο με ζύμη αυτοξηραινόμενη. 


Τους σελιδοδείκτες τους διακοσμήσαμε με καμπανούλες, κόκκινη κορδέλα και χάντρα, και χρυσά αστεράκια. Την ιδέα την πήρα από τη Νίκη / Ονειροποιείο και τους σελιδοδείκτες που μου χάρισε για τα παιδιά μου, όταν την επισκέφθηκα στη Βυτίνα.


Στα λευκά στολίδια κολλήσαμε φιγούρες από ξύλο και πασπαλίσαμε τις γωνίες με χρυσή και κόκκινη σκόνη.


 Τα ημερολόγια τα διακοσμήσαμε με κανέλες, φακές, και τσόφλια από φιστίκι Αιγίνης βαμμένα χρυσά.


 Και αφού τελειώσαμε, απολαύσαμε ένα σοκολατένιο γλύκισμα, "χορηγία" μιας μητέρας μαθήτριάς μου με ειδικότητα στη ζαχαροπλαστική!!!


Ημερολόγια με γλωσσοπίεστρα, εμπνευσμένα από τις κατασκευές της Μαίρης / MArt


         Στολίδια για το δέντρο, με την εξαιρετικά πετυχημένη           ζύμη  της Λαμπρινής / Λαμπρούκας





Έφτιαξα επιπλέον ένα δεντράκι από φελλούς, που βρήκα εδώ


και μερικά στολίδια με κομμάτια παζλ και φιγούρες από τσόχα, σαν κι αυτά που είχαμε φτιάξει πρόπερσι με τους μαθητές μου.



Εύχομαι σε όλους και όλες να περάσετε τις γιορτινές αυτές μέρες μαζί με τα πρόσωπα που αγαπάτε!

Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2012

"Αποταμιεύοντας" το απέραντο γαλάζιο!




Κι αφού το καλοκαίρι δεν λέει να μας αφήσει, αποφάσισα ο κουμπαράς μου να έχει κάτι από θάλασσα! Σπάγκος σε φυσικό χρώμα, και κοχύλια από την παραλία μας, έντυσαν ένα μικρό βαζάκι από κρέμα φουντουκιού. Χρησιμοποίησα ταινία διπλής όψης, και για το βάζο και για το καπάκι, και πέρασα τα σημεία στις ενώσεις με τη γνωστή "κόλλα για όλα" για περισσότερη σταθερότητα. Κόλλησα τα κοχύλια, χωρίς προηγουμένως να τα γυαλίσω με βερνίκι, για πιο φυσικό αποτέλεσμα.
Έτοιμος ο κουμπαράς μου να συναντήσει τους υπόλοιπους της "γειτονιάς" για τον μεγάλο περίπατο!



                                     "Πανοραμική" άποψη


                                        Κι ένα "κοντινό"

Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012

Όταν τα παπούτσια δεν στολίζουν μόνο τα πόδια μας...



Χθες το βράδυ είχα τη χαρά και την τύχη να επισκεφθώ τα εγκαίνια της "Cheapart", μιας  ομαδικής έκθεσης με έργα εκατό περίπου καλλιτεχνών, τα οποία φιλοξενούνται στο "Κτίριο Κοιτώνων"  
-πρώην στρατόπεδο Κόδρα- στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης. Την πρόσκληση μού έκανε η πολύ καλή μου φίλη και ζωγράφος Μάνθα Τσιάλιου που εδώ και αρκετό καιρό "παίζει" με ένα κατά τη γνώμη μου πρωτότυπο θέμα... τα παπούτσια! Ύστερα από τόσες παραλλαγές του θέματος που είδα, δεν μπορώ ακόμα να αποφασίσω αν τα παπούτσια τα απολαμβάνουν περισσότερο τα πόδια που τα φορούν ή τα μάτια που τα βλέπουν... Όπως και να 'χει, απολαύστε τα και κάποια σίγουρα θα τα ζηλέψετε...

















































Ξεκίνησα την ανάρτηση μ' ένα ζευγάρι που λάτρεψα, αλλά που θα φορούσα μόνο στα όνειρά μου, και τελειώνω πολύ προσγειωμένη, με το ζευγάρι που φοράω όταν δεν κοιμάμαι... Μερικά πράγματα μάλλον δεν αλλάζουν ποτέ... 




Σάββατο 2 Ιουνίου 2012

Πλακάκι από πηλό, με ρόδι και μπρούτζινο κλειδί.



Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος από την τελευταία μου ανάρτηση με κάποια κατασκευή, λίγο μετά την επίσκεψή μου στη Νίκη και στο "Ονειροποιείο" της. Αφορμή για να ξαναπιάσω υλικά στα χέρια μου ήταν ένα κλειδί γεμάτο αναμνήσεις... 
Πριν κατεδαφιστεί το σπίτι της γιαγιάς μου στο χωριό, η μητέρα μου φύλαξε διάφορα αντικείμενα, ανάμεσα στα οποία κι αυτό το μπρούτζινο κλειδί της εξώπορτας. Από παιδί το έβρισκα πολύ ξεχωριστό, καθώς δεν έμοιαζε σε τίποτα με εκείνα του διαμερίσματός μας στη Θεσσαλονίκη κι ήμουν βέβαιη πως ήταν αδύνατον να χωρέσει σε κάποια άλλη τσέπη εκτός από εκείνη της ποδιάς της γιαγιάς μου! Τριάντα πέντε χρόνια αργότερα έμελλε να καταλήξει στα χέρια μου μαζί με ένα σπασμένο ρόδι-γούρι που πρόλαβα να πάρω από το σπίτι της αδερφής μου, πριν καταλήξει στα σκουπίδια... 
Πήρα λοιπόν ένα κομμάτι πηλό, το άνοιξα, πίεσα επάνω το μισό ρόδι, το κλειδί και τις πέτρες για να αφήσουν αποτύπωμα, μετά άφησα σκέτο το πλακάκι να στεγνώσει, το έβαψα και στο τέλος κόλλησα με ατλακόλ τα αντικείμενα και τις πέτρες. Το πλακάκι μου ήταν το δώρο στη μητέρα μου για τη γιορτή της που συνέπεσε σχεδόν με τη γιορτή της μητέρας και  κρέμεται στο τζάκι δίπλα στις γατούλες που είχα φτιάξει πέρσι το Πάσχα για την επέτειό τους. Δυστυχώς, η φωτογραφία έβγαινε σκοτεινή στον κλειστό χώρο κι έτσι το φωτογράφισα στην αυλή, στερεωμένο μπροστά σε μια γλάστρα. Και πάλι βέβαια τα χρώματα δεν αποτυπώνονται τέλεια... οι ανοιχτόχρωμες πέτρες είναι μελί κι όχι ροζ όπως φαίνονται στη φωτογραφία, και δένουν πολύ με το σύνολο. 
Αυτό που θα ήθελα να έχω δοκιμάσει, είναι πατίνα που νομίζω πως θα του ταίριαζε πολύ. Ίσως να το τολμήσω στο επόμενο...

Τρίτη 10 Απριλίου 2012


Είχα μήνες να μπω στο "σπιτάκι" μου και μόλις χθες είδα κάποια μηνύματα από φίλες που ανησύχησαν με την απουσία μου και ειλικρινά συγκινήθηκα πολύ. Από το τέλος του προηγούμενου Οκτώβρη μέχρι χθες, θέματα υγείας ταλαιπώρησαν τέσσερα μέλη της οικογένειας, το ένα επεισόδιο μετά το άλλο, νοσοκομείο, ανάρρωση κλπ. Eυτυχώς όμως ήταν όλα περαστικά κι ελπίζουμε, υγιείς πια, να γιορτάσουμε το Πάσχα με ηρεμία. Να μην πω βεβαίως μεγάλη κουβέντα...  
Ελπίζω σύντομα να γυρίσω στις παλιές καλές συνήθειες και να θυμηθώ πώς γίνονται οι αναρτήσεις, αφού πρώτα θυμηθώ πώς γίνονται οι κατασκευές!!!  
Φιλιά! Θα επανέλθω με πασχαλινές ευχές :-))